Zondag 12 februari was Café Camille het podium voor de Regionale Gedichtenmiddag. De opdracht was: schrijf een sonnet in de stijl van Shakespeare of vertaal Shakespeare’s Sonnet 130.
Er waren 11 dichters en meer dan 18 sonnetten, een vrije voordracht en een ChatGPT. De gedichten werden voorgedragen door de schrijvers zelf, waarna een deskundige jury de gedichten voorzag van commentaar. Het publiek stemde uiteindelijk voor het mooiste sonnet en voordracht.
Anna Bongers won de prijs voor het mooiste sonnet. Renate van Schaik maakte de mooiste vertaling. Beide winnaars ontvingen een verrassingspakket met daarin o.a. vier flessen Shakespeare bier, gebrouwen en gebotteld in een Limited Edition, en een fraai boek dat beschikbaar werd gesteld door de Bieb.
Dit zijn de winnende gedichten:
Sonnet zag ik jou, Anna Bongers
Als een sneltrein schoot jouw blik mij voorbij.
In dat ene moment zag ik ogen.
dieper en stiller dan die van mij.
Zo zelfvoldaan, maar zo ingetogen.
Een oceaan vol geheimen en schatten.
Laat mij daar dwalen en me verdrinken.
Voor altijd samen of gewoon latten.
En volle bierglazen laten klinken.
Een diamant van beloftes, eer en trouw.
De geur van knapperend hout en Zwitsal.
Een begeerde man, met begeerde vrouw.
Eén die me opvangt, als ik weer eens val.
Niemand, nee niemand kan mij hinderen,
om voor altijd te blijven tinderen.
Vertaling Sonnet 130, door Renate van Schaik
Mijn lief, in uw ogen stralen geen sterren;
Uw lippen zijn niet het roodste rood;
Zo wit als sneeuw, nee, daarvan blijft uw boezem verre;
Uw haren lijken als stro zo dood;
Ik heb rozen gezien, met een roze blos,
Van een kleur die uw wangen ontberen;
Ik steek liever mijn neus in een bloemenbos,
dan in uw riekende adem te verkeren.
Hoewel u ik houd van uw gepraat,
luister ik veel liever naar muziek;
Ik zweer dat ik nooit een engel zag op straat,
Nee U, mijn lief, ontketent in mij een aardse lyriek.
Want God weet: mijn liefde is even puur, of hemels zo u wil,
als een liefde die wordt beleden mèt een roze bril.
Lees hier het originele Sonnet 130 >
Fotografie: Fred Hopman